شهادت حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها - درب نیم سوخته

- چرا مردم مدینه در برابر غصب خلافت و تعطیل کردن حکم خدا سکوت کردند؟

1. روحیه ی قبیله گرایی و عصبیت نژادی (به عبارتی مردم مدینه تابع نخبگان و رؤسای قبایل بودند) چرا که خوی جاهلیّت در بینشان هنوز وجود داشت و نیاز به تحریک یک عامل بیرونی بود که رئیسانشان به خوبی این فرهنگ غلط را دوباره زنده کردند.[1]

2. خوش نام و موجه بودن نخبگان و بزرگان و برای همین مردم نمی توانستند باور کنند که این افراد به اشتباه بروند.

3. خویشاوندی ابوبکر با پیامبر[2]

4. فضاسازی روحی و روانی در مدینه که تمام مردم با ابوبکر بیعت کرده اند و هر کس نیامده بیاید[3].

5. جوان بودن امیرالمؤمنین: بهانه ای بیش نبود و بیشتر کینه ای چند ساله از خاندان رسول بود و اینکه حُبّ جا و مکان کورشان کرده بود و نمی توانستند ببینند آقا امیرالمؤمنین با سنّ کم این همه فضایل برای خود جمع کرده.

6 . ایجاد ترس و وحشت در بین مردم که اگر با ابوبکر بیعت نکنید با فتنه ی بزرگتری رو برو هستید و آن حمله ی امپراتور روم و ایران به مسلمانان

همه ی این موارد نشان می دهد علم بی عمل مایه ای ندارد و کسی که خود ساخته نباشد آخرش به جایی می رسد که تاریخ را به نفع مستکبرین تغییر می دهد.

[1] آنقدر این گزینه مهم بود که ابوبکر یا بزرگانی که اطرافش بودند با جعل حدیث هایی مردم را از ولایت و خلافت دور کردند و حتی مسیر سقیفه را تغییر دادند.

[2] که سعی کرد خنثی عمل کند و ساده زیست باشد، به عبارتی عوام فریبی می کرد.

[3] در آن شرایط کسی نبود که بگوید: اوّلاً شما چرا در غدیر با علی بیعت کردید و دوّماً مگر تمام بلاد اسلامی خلاصه شده بود در شهر مدینه و ....