زندگی نامۀ آیة الله جوادی آملی

حيات علمي و قرآني

حكيم متأله، آيت الله العظمي جوادي آملي از دانشمندان برجستهٴ معاصر و از مفسران ژرف انديش قرآن كريم است. او كه بر اثر نبوغ و خلاقيت علمي و بهره‌گيري از اساتيد برجسته در معرفت و معنويت، به جامعيت در علوم عقلي و نقلي اسلامي رسيده، هزاران شاگرد مستعد را در مكتب فكري خود پرورانده و ده‌ها اثر عميق به جهان علم و معرفت عرضه كرده است. ژرفايي انديشه، مكارم اخلاق، صلابت و اتقان رفتاري او نيز اُسوهٴ سالكان كوي علم و عمل است. اُنس و حشر طولاني او با قرآن كريم در تعليم‌ها و رهنمودهاي انسان ساز و فرهنگ گسترش آشكار است.

او در سال 1312 شمسي مطابق 1933 ميلادي در كشور جمهوري اسلامي ايران (استان مازندران، شهر آمل) در خانواده‌اي روحاني و مبلّغ احكام و معارف الهي چشم به جهان گشود و پس از گذراندن تحصيلات ابتدايي در زادگاه خود و بر اثر علاقه خانوادگي به روحانيت و ايفاي رسالت روحاني درباره دين و ترويج آن در سال 1325 شمسي مطابق 1946 ميلادي به حوزه علميه آن شهر وارد شد و از محضر پدر بزرگوارش، مرحوم حجت الاسلام ميرزا ابوالحسن جوادي آملي و ديگر شخصيت‌هاي علمي و برجسته آن روزگار بهره برد و مقدمات علوم حوزوي و مقداري از سطوح متوسط (ادبيات عرب، منطق، اصول فقه، فقه، تفسير قرآن و حديث) را به مدت پنج سال آموخت؛ همچنين پايه‌هاي سلوك معنوي و اخلاقي و تهذيب و تهجد او در مدرسه امام حسن عسكري(عليه‌السلام) آن شهر محكم شد.

ادامه نوشته

زندگی نامۀ علامه مصباح یزدی

تولد و دوران كودكى

استاد، آيت الله محمدتقى مصباح يزدى، يازدهمِ بهمن ماه هزار و سيصد و سيزده، برابر با بيست پنجم شوال هزار و سيصد و پنجاه و سه هجرى قمرى، در دامان پرمهر خانواده اى بسيار متدين و مذهبى در شهر يزد به دنيا آمد.

زندگى پدر و مادر استاد در منزل ميراثىِ مادريشان با سختى بسيار مى گذشت. مادر با كمك خاله ها، در خانه جوراب مى بافت تا پدر براى گذران زندگى جوراب ها را در مغازه بفروشد. اين شغل بسيار كم درآمدى بود؛ به طورى كه پدر مى بايست هر از چندى مبلغى قرض مى كرد تا به كارش سامانِ دوباره دهد.

استاد درباره آن روزگار چنين مى گويد:

يادم مى آيد بهترين غذايى كه دوست داشتيم و هفته اى يك مرتبه مى خورديم اين بود كه با برادرم از مدرسه كه مى آمديم، دو ريال و ده شاهى سرشير مى خريديم و مادر كمى آب قند درست مى كرد و با اين سرشير قاطى مى كرد و اين بهترين شام آخر هفته بود.

با وجود همه سختى ها اين خانواده بسيار مذهبى و شيفته اهل بيت (عليهم السلام) در آن دوران خفقان رضاخانى، كه برپا كردن مراسم عزادارى مطلقاً ممنوع بود، شب هاى محرم در زيرزمين منزل، مجلس توسل و عزادارى برقرار مى كردند و شب هاى جمعه دعاى كميل و ذكر حديث و صبح هر جمعه نيز دعاى ندبه برگزار مى گشت؛ به طورى كه پدر دعاى ندبه را حفظ شده بود و آن را از بر مى خواند.

همين علاقه و دلبستگى به دين و علاقه مندى به خاندان عصمت و طهارت (عليهم السلام) سبب شد كه اولين فرزند خانواده «محمدتقى» نام گيرد.

ادامه نوشته

زندگی نامۀ آیة الله بهجت

ولادت

آیت‌الله‌العظمی محمدتقی بهجت فومنی در اواخر سال 1334 ه.ق. در خانواده‌ای دیندار و تقوا پیشه، در شهر مذهبی فومن واقع در استان گیلان، چشم به جهان گشود. هنوز 16 ماه از عمرش نگذشته بود که مادرش را از دست داد و از اوان کودکی طعم تلخ یتیمی را چشید.

درباره نامگذاری حضرت آیت الله بهجت، خاطره ای شیرینی که از نزدیکان ایشان نقل شده است که ذکر آن در این مجال سودمند است: پدر آیت الله بهجت در سن حدود هفده سالگی بر اثر بیماری وبا در بستر بیماری می افتد به گونه ای که امید زنده ماندن او از بین می رود. در آن حال ناگهان صدایی شنید که گفت: «با ایشان کاری نداشته باشید؛ زیرا ایشان پدر محمد تقی است.»

تا این که با آن حالت خوابش می برد و مادرش که در بالین او نشسته بود گمان می کند وی از دنیا رفته؛ اما بعد از مدتی پدر آقای بهجت از خواب بیدار می شود و حالش رو به بهبودی می رود و کاملاً شفا می یابد.

چند سال پس از این ماجرا تصمیم به ازدواج می گیرد و سخنی را که در حال بیماری به او گفته شده بود کاملاً از یاد می برد. بعد از ازدواج نام اولین فرزند خود را به نام پدرش محمدمهدی می گذارد، فرزند دومی دختر بوده، وقتی فرزند سوم را خدا به او عطا می کند، اسمش را «محمد حسین» می گذارد. هنگامی که

ادامه نوشته

زندگی نامۀ آیة الله صافی

پدر بزرگوار و مادر مکرّمه معظّم‌له

والد معظّمشان، حضرت آيت‌الله مرحوم آخوند ملا محمدجواد صافي از علمای بزرگ، و اوتاد زمان، و صاحب تأليفات ارزشمندي در فقه و اصول و کلام و اخلاق، و شرح و تفسير احاديث و نیز ادبیات و شعر بودند.

ايشان از هم‌دوره‌هاي مرحوم آيت‌الله العظمی ‌بروجردي(قدس سره) و مورد احترام بسيار ايشان بودند که حتی يک وقتي به ايشان فرمودند: «من يک شب هم شما را (از دعا) فراموش نمي‌کنم».

والده مکرّمه ايشان، بانوي فاضله و شاعره و فانيه در ولايت اهل‌بيت(ع) دختر مرحوم آيت‌الله آخوند ملا محمدعلي، هم‌حجره و شريک بحث مرحوم آيت‌الله العظمی ‌ميرزاي شيرازي ‌اعلی‌الله‌ مقامه بودند.

تحصيلات

معظّم‌له تحصيلات خويش را در رشته‌هاي ادبيات، کلام، تفسير، حديث و سطح (مکاسب) و (کفايه) در گلپايگان، ابتدا در خدمت عالم جليل آخوند ملا ابوالقاسم مشهور به «قطب»، و سپس در محضر والدشان ادامه دادند، و از سال ١٣٦٠ هجری ‌قمری به قم حرم اهل‌بيت(ع) مهاجرت نموده، و با حضور در مجالس درس و بحث اساتيد بزرگ حوزه و مطالعه و تدريس و تحقيق، به تکميل تحصيلات و تحقيقات علمی ‌خويش پرداختند. ايشان مدّتي به نجف اشرف مشرّف شده و در جوار حرم مطهّر باب مدينه علم حضرت علي(ع) از محضر چند تن از مراجع بزرگ و فقهای عاليقدر استفاده نمودند.

ادامه نوشته

زندگی نامۀ آیة الله مجتهدی

عالم ربانی، معلم اخلاق، واعظ الهی، مدرس دلسوز، روحانی عظیم الشأن استاد الاساتید حضرت آیت الله حاج شیخ احمد، ملا محمد علی مجتهد، معروف به مجتهدی تهرانی از جمله علماء و اساتید و مدرسین مشهورِ عصر حاضر است. ایشان در تهران ریاست علمی و مدیریت مدرسه علمیه حاج ملا محمد جعفر را که هم اکنون به نام حوزه علمیه آیت الله مجتهدی معروف است به عهده داشتند، در این حوزه قریب به یک هزار طلبه صبح‌ها و بعد از ظهرها مشغول فراگیری علوم اسلامی هستند.
حضرت استاد در نهم مهرماه سال 1302شمسی برابر با دوم رجب المرجب سال 1343 قمری در تهران چشم به جهان گشودند.
ایشان در خاندانی با تقوی و ورع و فضل و شرف پرورش یافتند، پدر ایشان مرحوم محمدباقر از کسبه‌های معروف و با تقوی و متدین تهران بوده و جد ایشان مرحوم میرزا احمد از تجار مشهور و از مومنین و متدینین عصر خود بودند. بعد از این دو بزرگوار اجداد حضرت آیت الله مجتهدی همگی در کسوت روحانیت و ازعلماء جلیل القدر و مبلغین اسلام و از ائمه جماعات مشهورِ کاشان بودند.
از جمله اجداد ایشان آیات و حجج اسلام، حاج ملا محمد علی مجتهد و حاج ملا محمد باقر مجتهد و حاج ملا محمد کاظم مجتهد کاشانی بودند.
صاحب کتاب لباب الالقاب تألیف آیت الله مرحوم آخوند ملا حبیب الله شریف کاشانی متوفی 1340 قمری درباره یکی از اجداد ایشان یعنی حضرت آیت الله حاج شیخ محمد علی مجتهد کاشانی می‌نویسد:� او فرزند حاج ملا محمد باقر کاشانی است و آیت الله حاج محمد علی مجتهد کاشانی

ادامه نوشته