گروه فرهنگی تبلیغی جهادی ولایت خوبان

- مستندات تهاجم به خانه ی وحی در منابع اهل سنت چیست؟

1. ابو عبید قاسم بن سلام(م-224 ه) در کتاب«الاموال» می گوید:

(عبد الرحمان می گوید: در بیماری ابوبکر که منجرب به مرگش شد به عیادتش رفتم؛ پس از احوال پرسی به من گفت: من در دوران زندگی خود بر سه کاری که انجام داده و سه کار که انجام نداده ام افسوس می خورم و ای کاش در باره ی این سه کار هم از رسوا خدا سوال کرده بودم... یکی از سه کار که نباید انجام می دادم، این که ای کاش حرمت خانه ی فاطمه را نشکسته بودم و به خانه اش حمله نمی کردم.)

2. ابن شیبه (م-239 ه) در کتاب«المصنف»می گوید:

(هنگامی که مردم با ابوبکر بیعت کردند، علی و زبیر در خانه ی فاطمه به گفت و گو و مشاوره می پرداختند. خبر به عمر بن خطاب رسید. او به خانه ی فاطمه آمد و گفت: ای دختر رسول خدا! محبوب ترین فرد برای ما پدر توست و بعد از او خود تو. ولی به خدا سوگند! این محبت، مانع از آن نیست که اگر این افراد در خانه ی تو جمع شوند، من دستور ندهم تا خانه را بر آنها بسوزانند. عمر این جمله را گفت و بیرون رفت و چون علی و زبیر به خانه باز گشتند، دخت گرامی پیامبر به علی و زبیر فرمودند: عمر نزد من آمد و سوگند یاد کرد که اگر اجتماع شما تکرار شود، خانه را بر ما بسوزاند. به خدا سوگند! عمر آنچه را که قسم خورده انجام می دهد.)

 3. علامه بلاذری (م-270 ه) در کتاب«انساب الاشراف»می گوید:

(ابوبکر برا ی بیعت، به دنبال علی فرستاد و چون وی از بیعت با او سرپیچی کرد، عمر با آتش به سوی خانه ی فاطمه رفت. فاطمه پشت در خانه آمد و صدا زد: ای پسر خطاب آیا می خواهی در خانه را به روی من آتش بزنی؟ عمر پاسخ داد: آری این کار دین پدرت را محکم تر می کند.)

4. مسعود شافعی(م-345ه) در کتاب«اثبات الوصیه»می گوید:

(به او(علی)هجوم آوردند و در خانه او را آتش زدند و او را به زور از خانه بیرون آوردند و سرور زنان را چنان با در خانه مورد فشار قرار دادند که سبب سقط محسن گردید.)

5. دکتر حسن بن فرحان مالکی، استاد و محقق امور تربیتی در آموزش و پرورش ریاض می نویسد:

(اطرافیان علی در زمان بیعت با عمر،کمتر از زمان بیعت با ابوبکر بودند؛ چون در آغاز خلافت ابوبکر به خانه ی فاطمه هجوم برده شد و به همین جهت بعضی از صحابه از بیعت با ابوکر اکراه داشتند. این مدعا با سند های صحیحی که وجود دارد ثابت شده است.)

{ایشان در حاشه ی کتابش مینویسد:(من در ابتدا فکر می کردم قصه هجوم دروغ است و صحت ندارد؛ ولی پس از مراجعه و تحقیق، سند های محکمی برای آن یافتم که یکی از سند ها، سخن ابن ابی شیبه در کتاب المصنف است؛ پس این حادثه ی دل خراش با سند های صحیح ثابت می شود.)